چرا باید فقط منتظر مناسبتی باشیم تا اعتراض خود را نشان دهیم ؟ اوایل جنبش را به یاد دارید؟ هر روز ، روز ما و ترس رژیم بود . تا کی فقط به نظاره دستگیری و اعدام جوانان این مرز و بوم بنشینیم و دلمان را خوش کنیم که 22 بهمن یا مناسبتی دیگر از راه برسد تا ما اعتراض خود را نشان دهیم ؟ امروز چندین نفر را جلوی چشمانم دستگیر کردند و بردند به شکنجه گاه . آنها می توانستند برادرانم باشند . به این فکر کنید اگر برادر یا خواهرتان در چنگال ضحاک بود ، لحظه ای درنگ را جایز میدانستید برای رسیدن مناسبتی خاص ؟ باور کنیم که روز پیروزی را من و تو تعیین می کنیم . فقط من و تو . این روز می تواند خیلی نزدیک یا خیلی دور باشد . این فقط و فقط به خواست من و تو بستگی دارد . همین و بس . به دنبال خبر نباشیم خود با حضور در خیابانها در این چند روز و گرفتن فرصت از کودتا چیان خبر ساز باشیم .
اشتراک در:
نظرات پیام (Atom)
مطلب را به بالاترین بفرستید:
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر